هزینه یک میلیون دلاری فیلمی که در فجر به نمایش درآمد
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۱۷۷۵۴
یکی از کارگردانان «بچه زرنگ» گفت: باید هزینه ساخت این انیمیشن را با دلار بسنجیم، کل هزینه ما حدود یک میلیون دلار شده است. درباره دوبله هم باید بگویم که با مشورت بسیار، عوامل دوبله را انتخاب کردیم.
به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی جشنواره، نشست خبری انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» در دومین سانس از چهارمین روز چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر با حضور محمدجواد جنتی و بهنود نکویی(کارگردانان)، حامد جعفری(تهیه کننده) و علی رمضانی (نویسنده) در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حامد جعفری تهیه کننده این اثر سینمایی در ابتدای نشست میلاد امام علی (ع) را تبریک گفت و با مردم زلزله زده خوی همدردی کرد و گفت: پروژه انیمیشنی است که در قالب برنامه بلند مدت ساخته شده است. به این نقطه رسیدیم که هر سال برنامه ای برای کودک و نوجوان داشته باشیم. ایده پردازی این اثر ۸ ماه طول کشیده و به دلیل شیوع کرونا وقفه ای داشته و امروز نسخه اولیه به نمایش گذاشته شده است.
وی در ادامه افزود: این پروژه مشترک کانون پرورش فکری کودک و نوجوانان و پویا است و امیدواریم این همکاری ادامه پیدا کند تا کانون دوباره پاتوق کودکان باشد. این جمعی که کار را انجام دادند گروه جوانانی هستند که تمام تلاش خود را کردند و ما به نمایندگی از همه عوامل در این نشست حضور داریم و از همه آنان قدردانی می کنم.
تهیه کننده «بچه زرنگ» با اشاره به اینکه تمایز مهمی بین این انیمیشن سینمایی با دیگر گونه های سینمایی وجود دارد،گفت: مولف در انیمیشن، کمپانی است و کاربه صورت جمعی شکل می گیرد. در این پروژه تقریبا ۲۵۰ نفر فعالیت داشتند و از اوایل سال ۹۷ کار تولید آن شروع شد. وقفه ای در اوایل سال ۹۷ داشتیم و دوباره کار را بعد از کرونا از سرگرفتیم.
علی رمضانی نویسنده این انیمیشن در ادامه این نشست ذکر کرد: قهرمان داستان، سفری میرود که در ابتدای آن تصور اشتباهی از قهرمان بودن دارد و پس از آن تغییر میکند.
بهنود نکویی دیگر کارگردان انیمیشن «بچه زرنگ» نیز با اشاره به اینکه برداشت قهرمانانه توهمی بود که کاراکتر در طول مسیر از قهرمانانه بودن خودش داشت، اظهار داشت: ما می خواستیم این نکته را یادآور شویم که تاثیری که برخی تولیدات ابرقهرمانانه دارند گاهی بسیار مخرب است.
وی با اشاره به بخشهای فنی این پویانمایی خاطر نشان کرد: وقتی اثری از انیمیشن روی پرده میآید که از دید عموم مقبول است، مطمئن باشید که عوامل در موضوع فنی بسیار تلاش کردند و از استاندارد کافی برخوردار است.
تهیه کننده «بچه زرنگ» با اشاره به اینکه استودیوهایی که در دنیا پیشقدم تولید انیمیشن هستند قدمتی ۱۰۰ ساله دارند، گفت: در حالی که در ایران شاید ۱۰ الی ۲۰ سال است که تولیدات شروع شده است. کمی فاصله وجود دارد اما باید بگویم که توانستیم به استانداردهایی برسیم.
او در پاسخ به پرسشی درباره هزینه و دوبله پروژه بیان کرد: این انیمیشن پروسه طولانی طی کرده و باید هزینه آن را با دلار بسنجیم، کل هزینه ما حدود یک میلیون دلار شده است. درباره دوبله هم باید بگویم که با مشورت بسیار، عوامل دوبله را انتخاب کردیم.
جعفری با بیان اینکه از ابتدا دو نسخه از پروژه «بچه زرنگ» تولید کردیم، گفت: اولین نسخه، ایرانی و برای کشورهای مسلمان و نسخه دیگر هم برای کشورهای غیرمسلمان است. درنتیجه این انیمیشن دو ورژن یا نسخه دارد.
وی با اظهار به اینکه ما برای گروه کودک و نوجوان کار میکنیم، افزود: این گروه همیشه مغفول مانده و ما تمام تلاشمان را برای دیده شدن این گروه خواهیم کرد. جشنواره فیلم فجر هم فرصتی برای دیده شدن است و ما از این فرصت استفاده کردیم تا بتوانیم قدمی برای شناساندن انیمیشنها به منتقدان و مدیران برداریم.
تهیهکننده «بچه زرنگ» درباره همکاری نهادهای دولتی برای ساخت انیمیشن توضیح داد: وقت آن رسیده که متولیان و نهادهای دولتی کشور به حوزه کودک و انیمیشنها توجه کنند. همانطور که دیدیم آثاری مانند «فیلشاه» در گیشه هم موفق بودند، پس میبینیم که در این حوزه هم میتوان گردش مالی خوبی داشت. امیدوارم نهادهای دولتی و حکومتی به کمک این حوزه بیایند.
جعفری ادامه داد: پروژه «بچه زرنگ» با حمایت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شکل گرفته، پس مشخص است که کانون به این موضوع توجه دارد؛ اما اینکه چرا نهادهای دولتی و حکومتی توجهی ندارند، سوالی است که ما جوابی برای آن نداریم و مسئولان باید به آن پاسخ دهند.
نویسنده این انیمیشن درباره پایانبندی اثر توضیح داد: پایانبندی را از ابتدا پیشبینی کرده بودیم و برای آن برنامهریزی داشتیم.
محمد جوادجنتی نیز با بیان اینکه هر کمپانی یک امضایی برای خودش دارد و هر کدام کمکم مخاطبان خود را پیدا میکنند، درباره پایان بندی گفت: پایان بندی مرتبط با امام رضا (ع) در انیمیشن هم امضای ماست. اثری بدون ایدئولوژی وجود ندارد و ممکن است برخی مخاطبان ایدئولوژی ما را نپسندند. در هر صورت ما در کارمان ایدئولوژی داشتیم و آن را نشان دادیم.
تهیه کننده «بچه زرنگ» با بیان اینکه ابتدا حامد محمدیان کارگردان پروژه بود که به دلایلی از کار جدا شد و مصاحبهای هم در این باره کرد، افزود: در هر صورت ما هم به پاس تمام تلاشهای ایشان، نام او را در تیتراژ ذکر کردیم.
نکویی کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا در این انیمیشن، در نسبت با آثار خارجی موسیقی و آواز کمتری را شاهد هستیم، خاطر نشان کرد: استفاده از موسیقی و آواز استاندارد و اندازهای ندارد که بگوییم چرا ما آن را رعایت نکردیم. ما تا جای امکان آواز و موسیقی در «بچه زرنگ» را وارد کردهایم.
تهیهکننده «بچه زرنگ» با اشاره به اینکه مهمترین اتفاقی که ما در این حوزه داریم، رشد پویانمایی است، بیان کرد: زمانی که به عقب برمیگردیم، میبینیم ما از موانعی عبور کردیم که دشوار بوده است. ما باید به کارهایی که برای کودک ساخته میشود کمک کنیم. البته نه فقط در مرحله ساخت و تولید بلکه در مرحله اکران و دیده شدن هم کمک کنیم.
وی در ادامه بیان کرد: کار تولید انیمیشن جمعمحور است. طبیعی است که اگر ایدهای به ما برسد، با پیشنهادهای یکدیگر آن را پرورش میدهیم.
نویسنده «بچه زرنگ» با اشاره به متن این پویانمایی توضیح داد: داستان این پویانمایی، اقتباس از یک روایت قدیمی ایرانی بود که ممکن است همه ما شنیده باشیم.
یکی از کارگردانان این پویانمایی توضیح داد:ما هم ایرانی هستیم و هم مسلمان؛ درنتیجه این هویت ما در انیمیشنهایی که تولید میکنیم اثر دارد. ما میتوانیم با سطح جهانی رقابت کنیم و به دور نیست.
جعفری در پایان این نشست تصریح کرد: ما به دنبال فرصت هستیم تا اگر روزنهای برای عرضه آثار کودک باز میشود، از آن استفاده کنیم و شرکت در جشنواره هم برای ما فرصت و روزنهای بود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: جشنواره فجر 1401 تدوین انیمیشن بچه زرنگ جشنواره فیلم فجر 1401 نقد فیلم جشنواره فیلم فجر برگزیده ها روز پدر جشنواره فجر 1401 ولادت حضرت علی ع جشنواره فیلم فجر 1401 نقد فیلم جشنواره فیلم فجر نهادهای دولتی تهیه کننده پایان بندی بچه زرنگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۱۷۷۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرده جدیدی از شبکه نمایشهای خانگی؛ آیا حرف اول و آخر را پول میزند؟
پردهای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت یک مدیر به اهالی هنر است و البته پرسشی جدی در حوزه اقتصاد صنعت نمایشهای خانگی و تعاملشان با هنرمندان و مخاطبین: آیا حرف اول و آخر را پول میزند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو-سیدرضا میرجعفری، اظهارات یکی از مدیران پخش فیلم شبکه نمایش خانگی که در بخشی از آن به هزینههای تولید پروژه در یکی از مجموعهها اشاره میکند پشت پردههای جدیدی را در این صنعت را رو میکند که مورد توجه همه فعالین رسانه و فرهنگ قرار گرفتهاست.
این اظهارات واکنش گستردهای نیز در بین اهالی فرهنگ و هنر و به خصوص هنرمندان داشتهاست چرا که این مدیر تابع بازار با مقایسه صنف هنرمندان با سایر صنوف آنها را بیاخلاق و غیرمتعهد نامیدهاست.
پرسشی که از این دست مدیران برای افکار عمومی مطرح میشود این است که همقطارانش قبل از ورود به این عرصه چقدر با منطق اقتصاد کار فرهنگی آشنا بودهاند؟ و در سال آغاز کار هم چشماندازی از آنچه امروز از آن گلایه میکنند داشتهاند؟
شبکه نمایش خانگی که امروز بر سر آن جنجال شده یکی از اولین پلتفرمهای پخش کننده محتواهای سرگرمی از جمله سریال از این دست بوده که در سال 92 یا 93 تأسیس شده و آن سالها نیز به شدت تورم در کشور رقم بالایی را نشان میدهد و از نحوه سرمایهگذاری کلان روی آن هیچگونه اسناد شفافی وجود ندارد و از همین رو معلوم نیست این بنگاههای اقتصادی زیان ده هستند یا بازدهی لازم را دارند؟ و خود این ماجرا باعث ابهامی بزرگ در افکار عمومی و اظهار نظرهای زیادی در این مورد شدهاست.
پردهای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت مدیر به اهالی هنر است که وقتی مصاحبه کننده از وی در مورد اظهاراتش میپرسد آیا از حمله خود به هنرمندان و بایکوت شبکه خانگی مورد بحث نمیترسی؟ پاسخ میدهد: «چنین نگرانیهایی ندارد چون مساله این افراد فقط پول است و اگر پول باشد هرکاری میکنند.» البته از این قبیل اظهارات از طرف مدیران اقتصادی در حوزههای دیگر هنر مانند موسیقی هم شنیدهبودیم و این ماجرا مسبوق به سابقه است که البته هیچگاه باعث موضع گیری عملی فعالین این عرصه نشد و آب هم از آب تکان نخورد.
طیف واکنشی هنرمندان اما به این ماجرا متفاوت است، برخی واکنشهای تندی به این ماجرا داشتند مثلا همایون اسعدیان در واکنشی تند اظهار داشته است: «قیاس به نفس میفرمایید جناب شانهساز. «حداقل برای منی که در دو پروژه با شما کار کردم و چیزهای بسیاری از شما دیدم این حرفها باعث تاسف است. همایون اسعدیان عضو کوچک این سینما تا زمانی که شما در نماوا حضور داشته باشید در هیچ سمتی با این مجموعه همکاری نخواهم کرد.» یا مازیار میری نیز در واکنشی صریح گفت:«تا زمانی که ایشان رسما از اهالی سینما عذرخواهی نکنند از تمام پروژههایی که قرار به همکاری با این پروژه داشتم رسما انصراف میدهم.» رضا کیانیان هم کار را به شکایت از این مدیر نمایش خانگی از طرف انجمن صنفی بازیگران سینمای ایران کشاند که البته مشخص نیست این امر امکان پذیر است یا خیر؟ البته باید منتظر ماند و دید این کشمکش بین هنرمندان و اصحاب این حوزه با این مدیر شبکه نمایش خانگی و البته اظهارات این چنینی چه خواهد شد؟
اینکه واکنشها در این مورد تا کجا ادامه دار خواهد شد؟ موضوعیست که باید برایش صبر کرد اما در مقابل این طیف افرادی هستند که یا هنوز واکنشی نشان ندادند یا محافظه کارانهتر با مسئله برخورد کردهاند مثلا از نرگس آبیار که پروژه او در این گفتوگوی کوتاه نام برده شد هیچ واکنشی سر نزد یا اسماعیل عفیفه که تهیهکننده مجموعه «جنگل آسفالت» در همین نمایش خانگی است، با لحنی واکنش نشان داد که نهتنها بوی قطع همکاری نمیداد، بلکه خیلی متواضعانه بود و مشخص بود صرفا برای دلخوشی عوامل سریال بیان شده است. عفیفه در بخشی از این واکنش در اینستاگرامش نوشت: «علیرغم بالا و پایینی که هر پروژه دارد صمیمانه و همراه با اعتماد متقابل مشغول کاریم.»
همه این فضا و آنچه امروز به عنوان یک مسئله رسانهای و دست به دست میشود ماجرایی پیچیده به اندازه گرههای کور یک ماجراست و حجم واکنشها نیز گویای همین است اما آنچه هنوز در فضای افکار عمومی مبهم خواهد ماند فضای غیر شفاف مالی، عدم تنظیمگری و رگولاتوری به مفهوم عام و این پرسش با پاسخهای مبهم است که چرا دخل و خرج این حوزه مشخص نیست؟ و آیا واقعا در حوزه فرهنگ پر آسیب حرف اول و آخر را پول میزند؟ یا موضوعات دیگری هم مطرح است؟
وقتی میتوان این موضوع را بهتر درک کرد که خود را با این پرسش مواجه کنیم چرا در همه این سالها اقتصاد صنعت سینمای ایران سوای از سرمایهگذاریهای دولتی و بعضا خصوصی سوداگرانه کوچکتر و به سهم شبکههای نمایش خانگی اضافه میشود چنانچه با فاصلهای کوتاه یا حتی همزمان با اکران فیلم روی پرده نقرهای به نوعی وادار به اکران آنلاین در این شبکهها میشوند؟
آیا زور همین هنرمندان به ستوه آمده طیف اول به مدیران ناآشنای فرهنگی که به قول خودشان حرف اول و آخر را پول میزند میرسد یا ماجرا با چند بیانیه و شکایت صوری خاتمه خواهد یافت؟